Groene Leguaan - Iguana Iguana
De groene leguaan, een van de bekendste soorten leguanen vanwege zijn grootte, hanteerbaarheid en het dieet dat vooral bestaat uit planten.
Beschrijving
De Groene Leguaan, Iguana Iguana, is een grote groene hagedis. Een volwassen mannetje wordt zo'n 120 - 140 cm lang, met een kop-romp lengte van 45-55 cm en een gewicht van ongeveer 2,5 - 3,5 kg. Een vrouwtje wordt iets kleiner, ongeveer 90 - 100 cm met een kop-romp-lengte van 35 - 35 cm en weegt ongeveer een kwart minder. Het verschil tussen mannetje en vrouwtje is bij volwassen dieren goed te zien. De kop van de mannen is duidelijk forser en de keelwab een derde groter.
Nog duidelijker is het verschil bij de grotere rugkam, waarvan de stekelvormige schubben veel groter zijn bij mannetjes, en soms wel 5 cm worden. Ook de vorm van de kam is anders. Bij het vrouwtje is deze in de nek het hoogst en bij het mannetje over de hele rug vrijwel even hoog.
Verspreidingsgebied
Groene Leguanen leven verspreid over geheel Midden-Amerika en de Noordelijke helft van Zuid-Amerika, ook op Curacao en de kleine Antillen komt de groene Leguaan voor. De hoofdsoort, I.i.iguana leeft vooral in Zuid-Amerika. Op Costa Rica en Belize zijn vrij omvangrijke en succesvolle projecten waar de leguanen als alternatief voor vee en kippen voor het vlees gefokt worden.
Werking van het lichaam
De leguaan heeft net als ons een skelet met een ruggengraat, ribben en dergelijke. Spieren en pezen aan dit skelet zorgen voor de beweging en dit werkt mechanisch ook allemaal net als bij ons. De verschillende organen al hart, longen, maag en dergelijke worden bij dit framewerk gehouden door een omhullende huid. De werking van de verschillende organen en ook de bloedsomloop is wel wat anders, vooral simpeler. Het principe is gelijk, maar de uitvoering is wat minder ontwikkeld. De Groene Leguaan is koudbloedig omdat het niet van binnenuit het lichaam op temperatuur kan houden. De leguaan regelt dit wel zelf, maar dan door een warmere of koelere plek op te zoeken. Een ander verschil is dat het hart vrij eenvoudig is en niet zoals bij ons het zuurstofrijke bloed uit de longen van het bloed uit de retourleiding kan scheiden.
De spijsvertering is in grote lijnen ook weer gelijk maar net even simpeler. Zo heeft de leguaan geen aparte uitgang voor de urine, dus wel nieren maar geen blaas en het overtollige vocht, hetgeen wij uitplassen, gaat bij hen via dezelfde uitgang als mest.
Natuurlijk gedrag
De leefomgeving is het laaglandbos. De Groene Leguaan is overdag actief in bij voorkeur flinke, hoge bomen. Ze zijn daarbij behoorlijk honkvast. Zolang de boom de leguaan van voedsel kan voorzien, blijft hij in dezelfde boom. Jonge dieren leven vooral in struikgewas. In de morgen zoeken de dieren vaak door zon beschenen plaatsen op. De rest van de dag verhuizen ze voedselzoekende tussen zon en schaduw, om op te warmen of af te koelen. Door veelvuldig niesen sproeien ze een zoutafscheiding weg. Dit is dus geen verkoudheid maar een onderdeel van de stofwisseling en waterverhuishouding.
Hoe dicht de dieren op elkaar leven, hangt een beetje af van het voedselaanbod. Onder normale omstandigheden zitten er in het ongeveer 0,8 hectare grootte territorium van een volwassen man, vier tot zes vrouwtjes en èèn tot drie halwas mannetjes.
Voedsel
De groene leguaan is een herbivoor wat wil zeggen, in de natuur eten groene leguanen vooral bladgroenten, bloemen en fruit. Ook insecten en aas worden zo nu en dan gegeten, maar teveel dierlijk voedsel kan (nier)problemen geven.
De groene leguaan kauwt het voedsel fijn met zijn scherpe tanden waarna het wordt doorgeslikt. In de darmen van de leguaan zijn bacteriën aanwezig die het voedsel verder verteren. Zonder de bacteriën zou de leguaan het voedsel niet genoeg kunnen verteren om de voedingsstoffen op te nemen.
Als de leguaan aan een vervelling toe is stopt hij met eten tot de oude huid is afgeworpen. Ook zwangere vrouwtjes die bijna eieren gaan leggen eten aanzienlijk minder.
